Henri de Toulouse-Lautrec
“He is like the painter in Zola’s novel, L’Oeuvre, who cannot stop painting his wife’s dead face because he is fascinated by the way the colour of her skin is changing. How you react to what Degas shows you is none of the artist’s concern. There can be as little doubt that Degas used prostitutes as that he used laundresses and ironing ladies. He was aware of women as independent beings, and had more respect for women artists – for Cassatt, Morisot, and Valadon, for example – than any of his contemporaries, but they were not his subject. His subject, when it is not horses, is the interaction of gentlemen and labouring women, whether dancers, prostitutes or laundresses.”
Germaine Greer, The Guardian, London, January 12, 2009
Niet alleen Degas, maar ook Picasso, Lautrec, Klimt, Rodin als ook Monet waren vervend voorstander van de prostituee als (lijdend) onderwerp. Menigmaal voorgesteld als een gezellig onbezorgde vrouw die er schijnbaar veel plezier in heeft haar werk te vervullen als seks godin. Geen slachtoffer, maar een onafhankelijke vrouw.
Heden ten dage lijkt het omgekeerde in beeld gebracht, in de hegemonie word er nu over prostitutie gepraat als de pisang, ontkent en miskent, in een hoek geduwd die de kans op een zelfstandige zonder slachtofferschap verkleint. De eigen taal word ontnomen en komt in een marge gebied die abnormaal is. Haar beroep word ontkent. De vrouwen van Klimt of Picasso schijnen vreemd genoeg alleen nog plaats te krijgen op het terrein van de nostalgie, het verleden of in de fantasie.
Op deze terreinen van de nostalgie, alsmede het terrein van het collectief geheugen zou ik graag mijn werk tijdens het verblijf bij MILK willen baseren en onderzoeken. Hierbij tracht ik de huidige beeldvorming om te draaien, de prostituee niet als slachtoffer gedefinieerd, geen vals medeleven, maar als sterke en onafhankelijke vrouw met een beroep. Maxi Linder (koningin van Paramaribo) Blaka Lola en Mata Hari zijn hier voorbeelden van.
Het medium wat ik hiervoor wil gebruiken is Stop-motion Animatie, mede omdat dit een uitstekend middel is om de nostalgie en fantasie vorm te geven. Daarnaast wil ik graag de grenzen van pop-up in combinatie met animatie onderzoeken. Dit naar aanleiding van mijn eerder gevolgde Laboratory 'Object, video and Pop-Up' in Parijs bij Compagny Philippe Genty en de aankomende workshop 'Pop-Up' bij Damien Schoevaert-Brossault in Cannes (Fr).
"Damien Schoevaert Brossault vind uit en produceert delicate kleine theatrale machines. Ze zijn geanimeerd en ademen een zekere naïviteit (als men zou zeggen van een schilderij), nauwkeurigheid (als fragiele muziek) en intelligentie (alles krijgt stil aan de juiste plaats, en schakelt in een wereld van de architectuur die Damien Schoevaert heet)" Pierre Blaise | acteur (FR)
“Philippe Genty's career is full of memories, travel journals, work notes, theoretical hypotheses, and dreams, combined in theatre of nearly fifty years of creation, raises the curtain on this great artist, who has never stopped metamorphosing” www.philippegenty.com